Schwarzwald, het voorgerecht op de Alpen

Goedemorgen Nederland!

Daar zijn we weer. Allereerst willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties op onze verhalen. Wij vinden het erg leuk om te lezen! 

Momenteel zitten Corné en ik in Gasthaus Zum Hirsch in Hausach. Even ontspannen na een paar dagen klimmen en dalen in de brandende zon. Maar twee weken terug was dat wel anders. Toen liepen we nog in de regen door de enorme wijngaarden. Als wij onze tent nat moeten inpakken proberen we die altijd op een droog moment op de dag even uit te rollen of op te zetten zodat die kan drogen voordat we er in moeten. Ook zo op een dag nabij Weinsheim. Een man liep voorbij toen wij onze tenten weer inpakte en bood ons een plek aan in de paardenstal. Helemaal top, we stonden droog. De volgende ochtend lekker wakker geworden met een brandend zonnetje en een intense mestlucht. De volgende dag hadden we een prachtige wildkampeerplek  gevonden op een heuvel met een prachtig uitzicht! Daar ontmoette we twee locals die veel bewondering hadden voor onze reis. Ze zeiden dat ze even naar huis reden voor een biertje en kwamen na een half uur terug met een verassing voor ons. Een hele boodschappenmand vol eten! Brood, 5 pakken beleg, worst, bier en nog meer! Helemaal te gek, en een half uur later vertrokken ze weer na een stevige afscheidsknuffel. Twee dagen daarna kwamen de ouders van Corne op bezoek en hadden ons verrast met een hotelovernachting en een behoorlijke maaltijd! Een welkome verassing en een zeer gezellige avond. 

De volgende dag gingen wij weer verder richting Pforzheim. Onderweg kwamen we nog een keer een Duitse man met kinderwagen tegen die ons een plek aanbood in zijn (enorme) achtertuin. En een nieuw looprecord van 38km. En zo na een paar dagen waren we er eindelijk. En stonden Corne en ik onder de Gouden Poort in Pforzheim. Het begin van Der Westweg, een 285km lange route door het Schwarzwald. De heuvels werden snel ingeruild voor bergen en voor we het wisten liepen we op 1100 meter hoogte. Vanaf die hoogte konden we zelfs Frankrijk zien liggen. Onderweg kwamen we een mountainbiker tegen die een tocht maakte met zn zoon. Hij vroeg aan het eind van het gesprek of wij ook bier dronken en drukte ons toen een tientje in de hand en fietste door. We zijn steeds weer verbaasd over de vrijgevigheid van de mensen hier. Hoe zuidelijker we lijken te gaan hoe behulpzamer en vrijgeviger de mensen worden. Afgelopen vrijdagavond was ook een memorabele avond. We liepen voorbij een hostel midden in het bos waar een aantal wandelaars zaten die ons vertelde dat het dicht was. Het was niet ons plan om er te slapen maar we moesten er bij komen zitten en wat drinken. Voordat we het wisten stond de hele tafel vol met wijn, schnapps, en Japanse whisky en stonden we met zn allen te dansen op liedjes van Modern Talking en Heino. Zoals je misschien verwacht hadden we kleine opstartproblemen de volgende dag haha!

Vandaag starten wij aan de zwaarste etappe van de Westweg. We stijgen vandaag bijna alleen maar. Al is dit een mooie training voor dat we echt de bergen ingaan in Zwitserland.  Wij gaan weer verder en jullie horen waarschijnlijk weer van ons in Basel.

Groetjes,

Jelle en Corne